De Klima Me-163 is een model uit EPO van de enige raketjager uit de luchtvaartgeschiedenis.
Slow Motion take-off en daarna close encounter met de toeschouwers en de piloot
Vanaf de andere zijde zie je het iets beter….
De door Alexander Lippisch ontworpen vliegende vleugel, deze Messerschmitt 163 in combinatie met de Walter HWK 109-509 raketmotor was een opmerkelijk en gevaarlijk vliegtuig. Vooral gevaarlijk voor de Duitse piloten die deze moesten vliegen. Des te opmerkelijker is het dan ook dat de bekende Me-163 testpiloot, Heini Dittmar, die als 1e de 1000 km/h grens al in 1941 passeerde, uiteindelijk zijn dood vond met een tamme langzame hoogdekker in 1960. Zijn officieuze snelheidsrecord van 1130 km/h uit 1944 (operationele jager) werd pas in 1953 met 1170 km/h door een Hawker Hunter gebroken. Mano Ziegler, vriend en collega-piloot van Heini, claimt op die dag een supersonische knal te hebben gehoord. Dit heeft Heini Dittmar zelf nooit bevestigd.
Na een korte start waarbij een dolly afgeworpen werd steeg deze delta recht omhoog richting de gigantische zwermen geallieerde bommenwerpers die hun Heimland aanvielen. Daar moest de piloot in korte tijd proberen om zoveel mogelijk te raken met zijn kanonnen waarna hij in glijvlucht weer terug moest naar zijn vertrekpunt. Dit was eigenlijk een onmogelijke opgave. Door het grote snelheidsverschil was hier veel te weinig tijd voor. Zelf was het kleine compacte toestel zeer moeilijk te raken. Voor zover bekend zijn er maar 9 geallieerde bommenwerpers neergeschoten, waarvan 1 met een door een infraroodsensor gestuurd kanon. Het kanon werd dan op automatisch vuren gezet en de infrarood sensor besliste dan wanneer er geschoten werd.
Daadwerkelijke vlucht van de Me-163 tijdens de 2e wereldoorlog
De vloeibare brandstof raketmotor werd niet zoals de V2 aangedreven door een redelijk onschuldig mengsel van water en alcohol met een aparte zuurstoftank. In de verbrandingskamer werden 2 componenten samengebracht die de Duitsers C-Stoff en T-Stoff noemden. De C-Stoff was een mengsel van methanol met hydrazine (de brandstof) en de T-Stoff was de oxidant, bestaande uit vooral Waterstof Peroxide met een concentratie van 85%. Afzonderlijk zijn dit al gevaarlijke stoffen en bij samenkomst nog meer omdat er dan direct een explosieve verbranding ontstond. De T-Stoff werd ook gebruikt in de V-wapens. Bij de V1 werd het hydrazine/methanol-mengsel gebruikt in de katapult die deze vliegende bom middels een lange rails de lucht in bracht en in de V2 verzorgde die de aandrijving van brandstofpomp. Ook in F16’s wordt hydrazine gebruikt voor de turbine die het elektrisch systeem verzorgt. Nadat zo’n F16 is neergestort gaat men altijd snel op zoek naar de tank daarvan.
Er gebeurde vanzelfsprekend veel ongelukken met dit toestel… maar zelden was daar dan een tegenstander bij betrokken. Soms explodeerde dit Kraftei, maar het kwam ook voor dat men na een schijnbaar succesvolle landing de piloot opgelost aantrof in de cockpit vanwege een lekkende tank. Vanuit technisch oogpunt blijft het een vliegtuig dat zelfs nu nog fascineert.
Zoals je kunt zien op deze foto wordt er nog wel ooit mee gevlogen, maar dan enkel als zweefvliegtuig en nooit meer met een raketmotor.